Geluk zit in kleine dingen, dus geniet

Assen - Drie concerten op één avond. Vanavond was dat een feit in De Bonte Wever. Sabrina Starke, Tim Akkerman en Niels Geusebroek vonden allen de weg tot het podium in Assen. En alle leeftijden waren vertegenwoordigd bij deze concerten. Jong en oud verheugde zich over de drie verschillende optredens, met allen een eigen geluid.

Tim Akkerman is al vroeg aanwezig in Assen, waardoor er tijd was voor een goed gesprek over heden, verleden en toekomst. Over muziek en geluk. Voordat we beginnen eerst een korte muziekles, waarbij ik tot nieuwe ontdekking kom: Rock is niet zo zeer een muziekstijl als wel een levensstijl. "Het gaat niet om drank, drugs en sex. Voor mij is rock dat je altijd met muziek bezig bent, van het moment dat je wakker wordt, tot het moment dat je gaat slapen. Ik zie mijzelf dus wel als rock", verteld Tim mij. "Wil je wat drinken?"

Je hebt een nieuw album, Secret Sessions. Is dit album anders dan de voorgaande albums? Dit is een verzamelwerk van wat ik in het theater doe. Het is geen studio-album, ik het het thuis opgenomen. Het volgende album zal wel weer een studio-album worden overigens, met de band. En in april komt de nieuwe EP uit. De band die ik nu heb, zijn stuk voor stuk zulke goede muzikanten. Ze kunnen overal spelen, maar kiezen mij. Dat vind ik geweldig.

Heb je het gevoel dat je je als solo-artiest opnieuw moest bewijzen? Ja, omdat ik het over een andere boeg heb gegooid. Een groot deel van het publiek dat nu naar mijn optredens komt, kent mij niet van Di-rect. Na mijn tijd in Di-rect heb ik eerst anderhalf jaar liedjes geschreven om te zoeken wat ik wou. Ik heb geen moeite gehad om te herontdekken wat ik kan en wil. Het is een proces dat je moet doorleven. Na anderhalf jaar heb ik met de band het album ANNO gemaakt.

Is Ieder nummer dat je schrijft ook persoonlijk?

Zeker, maar niet ieder nummer heeft betrekking op mij. Het eerste album 'ANNO' ging vooral over keuzes maken. 'The Journey' is meer een herbeleving van de jaren '20. De crisis die er toen was, herbeleven we weer. Hebben we niets geleerd van wat er geschreven is? De geschiedenis lijkt zich te herhalen. Dit album zit niet echt een verhaal achter. Ik heb de keuze gemaakt om losse nummers te schrijven. Ieder liedje heeft een eigen verhaal.

Voor PAX heb ik een lied over vluchtelingen geschreven. Als vader ga je relativeren. Onzekerheid, aanwijzigingen in de politiek... het nummer 'Don't let history repeat' gaat daarover. Ik ben in zekere zin wel bang dat de geschiedenis zich herhaalt. Er is een stukje waarden en geluk weggegaan. Voor mij zit geluk in kleine dingen, zoals de natuur.

Ben je kritischer geworden naar jezelf doordat je nu singer/songwriter bent?

Ja. Bij Di-rect schreven we collectief. Nu is het meer egocentrischer, als je het zo kan noemen. Ik maak gebruik van mijn eigen gevoel, maar kan ook in het gevoel van een ander kruipen. Het nummer 'Broke' is daar een voorbeeld van.

Een lied is iets heel persoonlijks, waar ieder een eigen invulling aan geeft. Heb jij er moeite mee als mensen een andere beleving hebben bij een nummer als jouw intentie bij het schrijven ervan?

Nee, helemaal niet. Ik ben juist blij als mensen een beleving hebben bij een lied. Ik vind het een eer als mensen een eigen interpretatie aan een liedje geven. Bij mijn theatertour Secres Session geef ik heel veel informatie over de intentie van een lied. Maar mensen komen ook naar mij toe met verhalen en belevingen. Dat vind ik juist leuk.

Wie zijn eigenlijk je helden op muziekgebied?

Mijn grootste held is Bruce Springsteen. het nummer 'This time it's for real' heb ik geschreven naar aanleiding van zijn biografie die ik aan het lezen was. Daarin beschrijft hij hoe hij zich moest bewijzen toen hij net begon. In dat proces zit ik ook.

Speel je af en toe nog nummers die je met Di-rect speelde?

Niet veel meer. Mijn theatertour is chronologisch aan mijn leven, dus soms speel ik het nog. Op 15 april kom ik weer naar Noord-Nederland, dan speel ik in Leeuwarden. Ik kijk met een positief gevoel terug op die tijd met Di-rect, maar nu ben ik blij met wat ik nu doe.

Je werkt nu ook met andere artiesten samen, zoals Yes-R en Jason Staal. Hoe bevalt je het om samen te werken op die manier?

Ik voel me vereerd als artiesten mij benaderen om samen wat te gaan doen. Daarbij moet het liedje mij wel aanspreken, of ik moet met de persoon iets hebben.

De samenwerking met Jason was geweldig leuk om te doen. Hij is goed bezig; bijdehand, maar op een leuke manier. Ik zou niet kunnen wat hij doet: mensen benaderen om samen te werken. Ik zie mijzelf nog niet een mail sturen naar Bruce Springsteen met de vraag om samen te werken. Jason mag trots zijn.

Met de klanken van soul opende Sabrina Starke de avond, die alle aanwezigen meenam op een muzikale reis van upbeats en langzame soul muziek. Voor een ieder goed dansbaar en dat was te merken. Met zowel oude als nieuwe nummers - van het eerste tot het laatste album - laat ze door muziek en zang een sterke boodschap achter: "Ik haal mijn inspiratie uit mooie dingen. Laten we genieten van al het goede in het leven".

Het was duidelijk dat de meeste bezoekers die bij het podium stonden voor Tim Akkerman waren gekomen. Onder luid gejubel werd hij op het podium begroet, Zijn voorliefde voor Bruce Springsteen is te horen in zijn stem en muziek. Aan energie geen gebrek, het plezier op de bühne straalt ervan af. De samenwerking tussen de bandleden - blikken over en weer - is in de hele zaal te merken.

"Ik kom even naar jullie toe", zegt Tim. Hij loopt van het podium en grijpt een mondharmonica en gitaar. Midden in de zaal wordt een verhoging neergezet waar al snel een grote groep fans met mobieltjes. "Ik kan dit ook akoustisch doen, maar dan moet het wel heel stil zijn". Al snel zijn de eerste klanken van 'The River' te herkennen. Bruce Springsteen mag ook in Assen niet ontbreken.

Niels Geusebroek had met zijn band de eer om af te sluiten. In een optreden van een uur had hij meer tijd dan zijn voorgangers. "Ik zal niet te veel praten, want ik had meer liedjes uitgekozen dan ik tijd voor heb. En jullie willen natuurlijk wel de muziek horen en niet mijn gepraat. Dus ik zal niet zo veel praten, wat ik nu dus al wel doe". Dat was een goed teken om te gaan spelen. En een uur lang werd er gespeeld, van upbeat tot heel intiem. En ook Niels ging - begeleid door de hele band - het publiek in om akoustisch te spelen.

Vele bezoekers hadden wel een artiest voor wie ze speciaal gekomen waren, maar niemand ging aan het eind van de avond ontevreden naar huis. En dat ook niet ten onrechte, ondanks de verscheidenheid werden de optredens door zowel het publiek als de artiesten goed ontvangen. Ook aan de oproep om te genieten van het geluk dat je hebt, werd gehoor gegeven. Met her en der zitjes maakte men het zich comfortabel en voorzag men zichzelf en vrienden van een drankje, terwijl een ander deel van het publiek zich voor het podium verschanste. Verjaardagen werden gevierd, weekendjes weg werden door jong en oud genoten.

Meer foto's op de fotopagina zullen volgen.