Gelijkheid, gelijkberechtiging

Natalia
21 mrt 2017
4 minuten om te lezen

Assen - Ongeveer 30 mensen hadden zich verzameld in de Noabershop vanavond, waaronder ook veel jongeren. Er was veel belangstelling voor de Palestijnse Avond om met elkaar te praten over de Palestijnse kwestie en er meer informatie over te krijgen.

Veel mensen in Nederland weten niet meer wat er speelt en is er moe van. Ooit stond er op een scheurkalender van Kees van Kooten: 'Het Palestijns-Israëlisch confict, nee dat volg ik niet meer". Het is kenmerkend over de tijdsduur en de ingewikkelde structuur van het langslepende, ingewikkelde proces. Hoe het ooit begonnen is, wie er 'schuldig' is en wat er nodig is om er een eind aan te maken, werd in de loop van de avond besproken.

Willem Vugteveen van Stichting Hoop opent de avond met een korte film met beelden uit de Gaza. Het leven daar is moeilijk, veel mensen zijn getraumatiseerd. Tussen het puin van kapotgeschoten gebouwen gaat het leven door. Werk, onderwijs ... de dagelijkse routine. Op dit moment zijn er 750 kinderen die iedere week naar een project van Stichting Hoop kunnen. Daar krijgen deze getraumatiseerde kinderen de kans om even uit de sleur van ellende te komen, door bijvoorbeeld les te krijgen in breakdance. Het Nederlandse Rode Kruis betaald 65 mensen om deze lessen te geven. Voor de kinderen die meedoen is dit een opluchting, maar veel kinderen staan nog op een wachtlijst.

Robert Soeterik heeft een presentatie over het conflict. Soeterik is Midden-Oosten-specialist en heeft over dit onderwerp al meerdere boeken geschreven. Inhakend op de film zegt hij: "De omstandigheden waaronder deze mensen moeten leven is buitengewoon moeilijk. Het is een door de mensen gemaakt conflict". Vanaf midden jaren '70 is hij al bezig met onderzoek hiernaar en geeft aan dat het een koloniaal conflict is. "De Israëlische Staat is ontstaan in een gebied waar al mensen woonden, in plaats van een onbewoond gebied, met hulp van Groot Brittanië. Groot Brittanië was sinds het eind van de Eerste Wereldoorlog in het gebied aanwezig en heeft destijds kleine stukken grond en bedrijven opgekocht. Dit is gebruikt met de norm dat het alleen door Joden en voor Joden gebruikt en bewerkt zou worden". Dit is vastgelegd in de Balfour-verklaring, waarin staat dat Palestina een nationaal tehuis zou worden voor de Joodse volk.

Door het onstaan van de Staat Israël in 1948 kwamen er steeds meer joodse mensen zich daar vestigen en werden de Palestijnen van hun eigen grond verdreven. Dit mede doordat in Europa de grenzen werden gesloten voor wegtrekkende Joden. Ook het verlies van de Palestijns-Arabische oorlog heeft ertoe geleid dat 83% van de Palestijnen (zo'n 750.000 mensen) verdreven zijn. In de moderne wereld noemen we dit 'etnische zuivering'.

In 1948 heeft de VN ervoor gezorgd dat er een Joodse en Arabische (niet een Palestijnse) Staat opgericht werd. De Joodse staat bestond op dat moment uit een Palestijnse bevolkingsgroep van 54%. Toch vluchtte de Palestijnse bevolking naar gebieden als Zuid-Libanon, Golanhoogte en de Gazastrook, waar geen Joodse nederzettingen waren. De dorpen die verlaten werden, zijn met de grond gelijk gemaakt. In sommige gevallen zijn op deze ruÏnes nieuwe dorpen ontstaan, die bewoond worden door de Israëlische bevolking. Ondanks dat veel Palestijnen nog steeds een eigendomsakte hebben - deze wordt van generatie op generatie doorgegeven - is er geen recht op terugkeer. Het vreemde hieraan is, dat dit een eis was vanuit de VS naar Israël voor toetreding.

"Nu ziet men de derde status van de kolonisatie", aldus Soeterik. "Van de Joodse bevolking woont 10% in Palestijns gebied. Ze hebben zich gevestigd op plaatsen die strategisch van belang zijn, voor bijvoorbeeld de watervoorziening. Je moet dan denken aan plaatsen als de Jordaanvallei. In 2003 is in Oslo het vredesproces gestart, maar de eerste 7 jaar van dit proces zijn er meer Joodse nederzettingen gekomen en is een deel van de wegen uitsluitend en alleen voor de Joodse bevolking toegankelijk. Je kan het opdelen in 4 landsdelen: In Palestina zijn de Palestijnen tweede rangs burgers in eigen land. In Jeruzalem zijn de voorzieningen voor Palestijnen veel lager dan voor de overige bevolking, waarbij je moet denken aan scholen, gezondheidsinstanties enzovoort. De Palestijnen in het gebied van de Jordaanoever zijn een werktuig van de Israëlische militaire bezetting. En tot slot de Gaza: sinds de verkiezingsoverwinning van Hamas in 2006 is dit gebied een grote ghetto. De israëlische blokkade rond een gebied ter grote van 2 keer Texel waar 2 miljoen mensen leven.

Maar laten we kijken naar oplossingen : wat is er nodig om een eind te maken aan dit conflict? "De toekomst voor Joden en Palestijnen in dit gebied kan niet vreedzaam ene duurzaam zijn als er sprake is van een 'Israëlische Staat' en onderdrukking", aldus Soeterik.

Eerst moeten we een aantal dingen vaststellen. Over welk gebied spreken we?

"Wat mij betreft over het gehele gebied tussen de Middelandse Zee en de rivier Jordaan. Een oplossing is alleen mogelijk als mensen gaan denken op basis van gelijkheid en gelijkberechtiging".

Hoe kan de Nederlandse burger hieraan meewerken?

"Door het BDS-systeem (Boycott, Divestment, Sanctions), wat inhoud dat er een boycot ligt op artikelen uit Israël, we niet meer gaan investeren in Israël en dat er sancties zullen komen vanuit de overheid. Een voorbeeld is de Apartheid in Zuid-Afrika. Door druk vanuit de bevolking is de internationale overheid zich tegen de toen bestaande politieke macht gaan keren en hebben de toemalige leiders van Zuid-Afrika eieren voor hun geld gekozen".

Veel Joodse en Israëlische mensen hebben een probleem met de huidige situatie. Echter kan dit op politiek vlak niet opgelost worden door de bevolking. Israël heeft geen grondwet, slechts een basiswet. Hierin zijn belangrijke regels vastgelegd. Één van die regels is, dat er geen Palestijnse politieke partij mag bestaan. Op deze manier wordt de politieke zekerheid van de Israëlische Staat in stand gehouden en is het voor de bevolking niet mogelijk om op politieke wijze hun stem te laten horen.

Na de presentatie en discussie met Robert Soeterik was er koffie met heerlijke hapjes die waren klaargemaakt. De gemoedelijke sfeer die er heerst zou je overal willen wensen. Ongeacht geloof, cultuur of achtergrond op een open en respectvolle manier met elkaar in gesprek gaan. De wereld zou er zo veel mooier door worden.