Zoeken

Twee vrienden, één concert

Natalia
21 mei 2017
4 minuten om te lezen

Assen - Beide heren komen uit Engeland, alhoewel ze daar niet altijd gebleven zijn. Al twaalf jaar zijn Bobby Long en Sam Bradley vrienden en nu toeren ze samen door Duitsland, Oostenrijk en deden ze vandaag Nederland aan. Assen is de plaats, De Bonte Wever de locatie. En de heren raakten er niet over uitgepraat de mogelijkheden van deze locatie. "Het is zoals ik me de hemel zou voorstellen, je kunt hier alles! Bowlen, zwemmen ... alles onder één dak!" Voor het optreden onderhielden we ons met Bobby, waarbij Sam zich niet onthield van enig commentaar of antwoord op de gestelde vragen.

Je bent geboren in Engeland, maar woont nu in New York. Waarom heb je Engeland verlaten? En mis je het?

“Ik wou buiten mijn comfortzone leven. Ik heb jaren in Londen gewoond, dus ben de drukte van een stad gewend. New York is een geweldige stad, het leeft. De geschiedenis van de stad is voor singer/songwriter geweldig.

Ik mis Engeland niet, maar wel mijn vrienden en familie. En het Engelse eten”.

Je speelde cello toen je jong was. Hoe ben je uiteindelijk bij de gitaar terecht gekomen?

“Ik had de keuze gekregen als kind tussen cello en Spaanse gitaar. Ik koos toen cello. Maar ik stopte daarmee omdat het niet een romantisch instrument was. Mijn vader speelde gitaar en ik ben dat toen ook gaan spelen. Hij leerde mij drie akkoorden, de rest moest ik zelf uitvinden. Les heb ik nooit gehad, mijn vader wou dat ik dezelfde ontdekkingsreis ging maken als hij had gedaan. Daar waar mijn vrienden op zaterdagavond uit gingen, zat ik liever op mijn kamer te oefenen. Ik verdeed mijn tijd niet met videospelletjes, maar ging schrijven - alhoewel ik dyslectisch ben. Ik las al vroeg poëzie, voornamelijk Spike Milligan.

Ik ben in de eerste plaats musicus, maar heb eigenlijk twee carrières. Mijn laatste boek heb ik afgelopen jaar afgerond”.

Waar haal je je inspiratie uit?

“Inspiratie haal ik uit alles. Uit het schrijven zelf, reizen, eigen ervaringen, dingen die ik zie op tv of in een film. Hoe meer ik schrijf, hoe meer ik schrijven wil. Niet alle liedjes zijn persoonlijk, dat zou ook saai zijn”.

“De enige die dat doet is Marcus Foster”, vult Sam aan. “Ik denk dat jij de best singer/songwriter bent in deze zaal”, vervolgt Sam. “Mijn eigen nummers haat ik en heb ik lief”, zegt Bobby.

Je wordt vaak vergeleken met Leonard Cohen of Bob Dylan. Heb jij daar last van? “Nee, totaal niet. Veelal wordt gezegd dat je op Bob Dylan lijkt als je met een gitaar om de hals staat. Het is vaak een vorm van luiheid, het is gemakkelijk voor critici om je te vergelijken in plaats van te zoeken naar iets unieks. Als ik moet kiezen, zou ik liever Leonard Cohen zijn. Hij leefde de muziek, zelfs toen hij op een berg in Griekenland woonde en al lang gestopt was. Maar als men mijn muziek in een hokje wil stoppen, dan toch Bob Dylan”.

Wat voor soort muziek houd je zelf van? Heb je een favoriet nummer?

“Ik luister naar heel veel soorten muziek, het ligt aan de fase waar ik doorheen ga. Een favoriet nummer heb ik dan ook niet”.

Sam heeft hier zijn eigen mening over: “Ik luister naar Hiphop, R&B, reggae … eigenlijk alles wat ik niet kan spelen. Mijn favoriete nummer is ‘Many rivers to cross’ van Jimmy Cliff. Die van Bobby is trouwens ‘That’s all right mamma’ van Bob Dylan. Het is maar dat je het weet”, zegt Sam tegen Bobby met een grote glimlach op zijn gezicht.

Wie was jouw voorbeeld als singer/songwriter? Hoop je een voorbeeld voor anderen te zijn?

“Mijn voorbeeld was Leonard Cohen”, zegt Bobby, terwijl Sam druk naar zichzelf wijst. “Ik heb niet het idee dat ik een voorbeeld voor een ander zou zijn, Ik denk daar ook niet zo over na”.

Sam vult lachend aan: “God behoedde dat iemand mij als voorbeeld zou nemen”.

Je hebt veel fans. Zijn de fans hier anders dan in bijvoorbeeld Amerika?

“Fans zijn overal verschillend, dat maakt het reizen ook zo leuk. Fanmail is er niet veel meer, sociale media heeft daar wel een eind aan gemaakt. Maar ik beantwoord wel mijn fanmail. Er zijn fans met wie ik in contact blijf, sommigen reizen naar de concerten toe. Een enkeling is er al vanaf het begin van mijn carrière bij”.

Het optreden van de heren werd gehouden in de Café Straat, waar ongeveer 50 mensen deel van uit maakten. Een zeer gemêleerd gezelschap van jong en oud dat genoot van de muziek die de mannen ten gehore brachten. Sam beet de spits af met 7 afwisselende nummers, waaronder 'Break up on me' en 'Details'. Bobby speelde de rest van de middag vol, met nummers van zijn nieuwste album. Ook samen klinken deze vrienden erg goed. Na de optredens was er tijd voor handtekeningen, aankoop van albums, boeken, T-shirts en tassen en gingen ze geduldig op de foto met fans.

Een intiem optreden tot grote tevredenheid van een ieder.